Τρίτη 12 Μαΐου 2009


ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ

Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω

’φησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες στην άμμο

Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες

Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δε βρήκε το κοχύλι

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να 'ν' η αγάπη για να πάω

Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο.

2 σχόλια:

fractal είπε...

'Ετσι πέρασα. Στην τύχη. Πειράζει?
Γύριζα άσκοπα στους δρόμους και μύρισα θάλασσα. Έτσι μπήκα να δω από που έρχονται αυτά τα κύμματα.. Πειράζει?
Μαζεύω και εγώ κοχύλια. Είναι μιά αιωνόβια συνήθεια. Πειράζει?
Κάνω συλλογή από κοχύλια. Έχω μερικά που βρήκα σε ξένες αγορές και έχουν γεννηθεί σε ξένες θάλασσες. Πειράζει?
Χρόνια και χρόνια με τρώει η θάλασσα.
Τώρα πιά αντί για αίμα κυκλοφορεί στις φλέβες μου η θάλασσα. Ξέρω. ..Ξέρω..Ίσως κάποτε αυτό να πείραζε αλλά τώρα ξέρω πως δεν πειράζει..

fractal είπε...

Ναυτάκι στείλε μου σε παρακαλώ τον τόπο αυτής της μουσικής στο e-mail επικοινωνίας του βλογγ μου. Ευχαριστώ πολύ